budaya masyarkat india

PENULISAN ILMIAH : BUDAYA MASYARAKAT INDIA DI MALAYSIA

PUSAT PENGAJIAN ILMU KEMANUSIAAN

SIDANG AKEDEMIK 2015/2016

TAHUN 2

HMT 212: PENULISAN ILMIAH

DISEDIAKAN OLEH : LAILA AMIRA BINTI ROZLI

DISEDIAKAN UNTUK : DR ANISWAL ABD GHANI

1.0               PENGENALAN

Budaya ialah suatu cara hidup yang berkembang dan dimiliki bersama oleh sebuah kelompok orang dan diwariskan dari generasi ke generasi. Proses kebudayaan yang telah lama berjalan melalui tahap-tahap perkembangan dari zaman-zaman teknologi batu, logam dan tembikar pra sejarah sehingga pada zaman zejarah yang ditandai oleh kebangkitan empayar-empayar melayu zaman Hindu dan Islam dan negara-negara naungan kolonial Barat secara sambung-menyambung menurunkan tradisi dan nilai seta alam fikiran yang kini menjadi jiwa dan peribadi bangsa Melayu (Zainal Kling, 1985). Kepercayaan bahawa terdapat satu tamadun atau peradaban yang sempurna adalah mitos, bukan realiti. Setiap tamadun mempunyai keunikan dan kelemahan yang tersendiri. Kekuatan sesuatu tamadun mungkin terletak pada nilai-nilai moral, agama, falsafah, politik dan estetik manakala kelemahannya terletak pada nilai-nilai ideal bagi meneliti dan mengkaji nilai-nilai ideal bukanlah merupakan suatu tugas yang sukar tetapi untuk mengidentifikasikan kelemahan-kelemahan dan memahami sesuatu tamadun itu, menjadi satu cabaran.

Tamadun India yang kaya dengan kepelbagaian budaya kesenian dan cara hidup masyarakatnya telah mempengaruhi kehidupan masyarakat khususnya di sekitar kawasan Asia Tenggara. Interaksi budaya India telah tersebar dan kepulauan nusantara telah menjadikan budaya tamadun India sebati dalam kebanyakkan masyarakat. Masyarakat mula mengasimilasikan budaya yang mempunyai unsur tamadun  India dalam kehidupan seharian mereka.

Di Malaysia, pengaruh dan kesan tamadun India dapat dilihat dalam segenap aspek kehidupan masyarakat. Ia merangkumi aspek politik, sosioekonomi dan corak budaya masyarakat serta adat- istiadat. Hal ini kerana tamadun India menekankan cara hidup berkeluarga  serta komuniti yang begitu sinonim dengan nilai ketimuran. Adat istiadat perkahwinan, pemikiran, kepercayaan kesenian, makanan, aspek ekonomi dan politik masyarakat di Malaysia banyak dipengaruhi oleh corak ketamadunan India. Di negara Malaysia, amalan yang masih di amalkan pada hari ini jelas menunjukkan bahawa interaksi dua budaya telah memberikan kesan kepada masyarakat Malaysia dalam menjalani kehidupan seharian.

2.0              METODOLOGI KAJIAN

Terdapat beberapa kaedah telah digunakan bagi menyempurnakan kajian ini. Antara kaedah yang telah digunakan ialah

a)      Mengumpul data dan maklumat berkaitan kajian

Pelbagai maklumat diperlukan bagi melaksanakan kajian ini, terutamanya berkaitan dengan asas-asas kekuatan tamadun melalui ruanglingkup budaya bagi kaum India di Malaysia seperti pakaian, tarian, perkahwinan dan perayaan.

b)      Membuat pemerhatian terhadap masyarakat sekeliling

Pemerhatian dijalankan bagi meneliti budaya yang diamalkan oleh kaum-kaum di Malaysia, terutamanya kaum India. Hasil pemerhatian mendapati aspek-aspek seperti pakaian, perkahwinan dan makanan menjadi asas-asas kekuatan tamadun bagi kaum India di Malaysia. Hal ini demikian kerana budaya mereka telah menjadi ikutan dan tarikan kepada kaum lain seperti kaum Melayu yang mengamalkan adat bersanding dan berinai dalam upacara perkahwinan.

c)      Mengadakan kajian perpustakaan dan internet

Kajian juga telah dilakukan di perpustakaan Hamzah Sendut 1, Universiti Sains Malaysia untuk mendapatkan maklumat yang lebih terperinci berkaitan kajian ini daripada buku-buku. Selain itu, kaedah melayari internet juga digunakan bagi mendapatkan maklumat-maklumat terkini daripada laman-laman yang sahih.

3.0              DAPATAN KAJIAN

PAKAIAN LELAKI DAN PEREMPUAN

Kehadiran kaum India ke Tanah Melayu menyaksikan bermulanya gaya pemakaian dari benua India khususnya di kalangan Hindu-Ceylonese-Tamil juga keturunan Punjabi-Singhs. Pakaian kaum India lebih dikenali dengan warna-warna terang dan kaya dengan tenunan dan sulaman benang emas, perak, labuci juga batu-batu permata. Bagi kaum India, lelaki dan perempuan mempunyai pakaian tradisional yang unik dan tersendiri.

Antara pakaian tradisional tamadun India ialah sari. Sari amat dikenali di dunia kerana rakyat daripada pelbagai bangsa meminati reka bentuknya.  Untuk membuat sari, sebidang kain berukuran 5 hingga 6 ela panjang dipadankan dengan kain dalam yang berwarna seakan-akan kain sari tersebut serta choli yang berwarna sama atau tidak (Chitra Soundar, 2003). Masyarakat yang berbeza memakai sari dalam cara yang berbeza. Wanita gujerathi memakai pallu mereka di bahagian depan, manakala  wanita selatan India memakai sari dililit di bahagian belakang badan mereka. Kain sari ini dililit pada badan dengan bahagian hujungnya yang bersulam diletak di atas bahu kiri. Kain dalam dipakai di atas atau di bawah pusat dan berfungsi menyokong kain sari tersebut dari terlucut. Sari ini diperbuat daripada pelbagai jenis, corak dan warna kain yang sememangnya indah.

Sari dari segi pemilihan warna, kebanyakan sari yang dipakai berwarna gelap seperti merah, biru, hijau dan ungu. Warna-warna ini lebih menarik untuk sari yang dipakai pada musim perayaan. Pemilihan corak pula adalah mengikut si pemakai. Ada yang lebih suka bercorak tumbuh-tumbuhan dan ada juga yang lebih suka bercorak haiwan. Untuk menjadikan si pemakai kelihatan menarik, kebanyakan mereka memilih sari yang mempunyai pelbagai jenis manik yang berkilat. Ini akan menyerlahkan lagi kecantikan si pemakainya. Walau apapun pemilihan warna biasanya dipadankan dengan corak yang menarik dan sesuai dengan si pemakai.

Pakaian salwar kameez atau baju Punjabi, yang juga popular di kalangan wanita di utara India, terdiri daripada blaus panjang yang dipadankan dengan seluar panjang yang longgar, serta tudung kepala yang sesuai warnanya. Wanita India juga gemar memakai dupatta di bahu mereka ketika memakai salwar kameez.

Di hari perkahwinan lelaki India memakai dhoti dilengkapi dengan turban manakala wanitanya memakai sari yang digandingkan dengan choli ketat. Wanita remaja mengenakan skirt labuh 'Ihenga' juga dipadankan dengan baju pendek atau choli. Pakaian tradisional tamadun India telah banyak mempengaruhi dan meninggalkan kesan kepada tamadun Melayu dan rakyat Malaysia.

 Di samping itu, kurta juga merupakan pakaian tradisional India yang digemari dan sering dipakai oleh lelaki kaum India. Kurta ini merupakan kemeja panjang yang sampai ke lutut yang diperbuat daripada kain kapasdan sutera. Pada kebiasaannya, kurta akan dipakai bersama seluar longgar, salwar longgar atau seluar churidar. Kurta pajama pula merupakan kurta yang dipakai oleh pemakainya bersama pajama dimana kurta pajama ini kebanyakkannya dipakai ketika majlis-majlis rasmi. Kurta ini juga boleh dipakai, bersama dhoti. Dhoti ialah sejenis kain berbentuk segi empat panjang yang dilonggarkan sepanjang 5 meter yang dililit di sekitar pinggang dan kaki.

PERAYAAN

Apabila meneliti perayaan orang India khasnya yang beragama Hindu, didapati terlalu banyak perayaan yang disambut oleh mereka. Bagi kaum India di Malaysia mereka hanya menyambut beberapa perayaan sahaja berbanding dengan kaum India yang sememangnya berada di negara India. Antaranya ialah Deepavali, Thaipusam dan Hari Wesak. Bilangan perayaan yang banyak ini penting kerana ia memberikan peluang kepada para penganut untuk menyertai aktiviti agama serta memperkuatkan lagi imannya. Perayaan seumpama ini sentiasa mengingatkan manusia tentang perlunya kepercyaan kepada Tuhan untuk mengatasi kejahian dan menguatkan lagi sifat-sifat murni serta akan terus mengekalkan ketamadunan kaum mereka. Ini merupakan proses pembentukan insan yang mulia berasaskan lunas-lunas agama.

Deepavali

Hari Deepavali (Bahasa Tamil: தீபாவளி) merupakan perayaan yang disambut oleh semua penganut yang beragama Hindu di seluruh dunia dan merupakan hari cuti di Malaysia.  Secara umumnya, perayaan ini dirayakan untuk menghapuskan segala kejahatan dan menguatkan serta memelihara nilai murni. Pada hari Deepavali, manusia diberi peluang untuk mengimbas kembali segala perlakuan yang lalu sama ada baik atau buruk (M.Rajantheran, 1994).  Aspek-aspek yang buruk dikikiskan dan yang baik pula dikukuhkan di hati. Ini akan membawa ketenangan serta keterangan, iaitu cahaya pada manusia. Sebenarnya, perayaan ini menandakan sambutan hari kejayaan, iaitu kuasa baik  mengatasi kuasa jahat. Depavali dikenali juga sebagai Naraka-Chaturdasi-Snanam dalambahasa Sanskrit yang bererti hari penewasan seorangseorang raksasa yang zalim (asura) bernama Narakasura (N.M.Idaikkadar, 1963). Perkataan Deepavali merupakan gabungan perkataan "Dipa"yang beerti cahaya dan perkataan "Gavali" yang beerti barisan. Perayaan Deepavali ini disambut pada hari ke 14 bulan Aipasi dalam kalender Tamil (antara bulan Oktober dan November) dan juga dikenali sebagai pesta cahaya. Menurut lagenda, Raja Naragasuri yang kejam dan selalu memeras rakyatnya, telah dikalahkan dan dibunuh oleh Maha Krishnan. Sebelum mati, Raja Naragasuri meminta semua manusia agar mereka merayai hari kemenangan itu sebagai peringatan kepada yang mereka yang baik tentang godaan hantu dan syaitan, peringatan kepada mereka yang lupa agar berbuat baik dan menjauhi daripada membuat kejahatan sesama manusia. Pelita yang dipasang dalam barisan dapat dilihat dinyalakan di rumah penganut Hindu bagi melambangkan kejayaan kebaikan mengatasi kejahatan yang dirayakan sebagai perayaan Deepavali. Pada pagi Deepavali, penganut Hindu akan menjalani mandi minyak yang melambangkan penyucian badan dan semangat. Selepas upacara penyucian yang melambangkan permulaan yang baru, penganut Hindu akan mengunjungi kuil dimana patung dewa Hindu akan dikalungkan dengan kalungan bunga. Pada pintu masuk rumah penganut Hindu hiasan "kolam", hiasan bungaan halus yang dilakarkan di atas tanah yang biasanya diperbuat daripaja bijiran pelbagai warna akan diletakkan. Hiasan "kolam" ini merupakan lambang penyembahan dewa Lakshimi, Dewa Kekayaan yang dipercayai hanya akan mengunjungi rumah mereka yang mempunyai hiasan "kolam" di pintu masuk rumah mereka.

Thaipusam

Hari perayaan  Thaipusam merupakan perayaan bagi menghormati dewa Hindu, iaitu Lord Murugan. Perayaan ini disambut pada bulan kesepuluh dalam kalendar Tamil yang dikenali juga sebagai bulan 'Thai'. Bagi penganut yang beragama Hindu, Thaipusam adalah hari untuk menghapuskan dosa-dosa dan bertaubat sepenuhnya akan kesalahan yang lepas. Pada hari Thaipusam, penganut agama Hindu akan membawa patung Dewa Subramaniam, iaitu anak bongsu Dewa Siva, di atas pedati perak dan diarak dengan muzik tradisi. Selain itu, antara ciri utama perayaan Thaipusam ini, penganut agama Hindu juga akan membawa 'kavadi', iaitu sebuah kerangka besi yang dihiasi dengan bunga, kertas berwarna-warni, dan buah-buahan segar yang dijunjung di atas bahu. Ini adalah sebagai tanda membayar nazar atau bertaubat kepada Dewa Subramaniam. Bagi sesetengah penganut agama Hindu juga, mereka akan mencucuk logam atau besi yang menembusi kulit tubuh, lidah, pipi, dan anggota badan yang lain bagi tujuan membersihkan dosa dan menyucikan diri. Mereka akan berkumpul beramai-ramai sambil membawa 'kavadi'. Biasanya, pembawa 'kavadi' ini berada dalam keadaan terpukau sambil mengikut rentak lagu yang dimainkan. Di Malaysia, pembawa 'kavadi' ini akan berarak dan menaiki 272 anak tangga di Batu Caves sehingga sampai di pintu gua dan meletakkan kavadi dihadapan patung dewa. Selain itu, penganut agama Hindu juga akan membawa kelapa, madu, dan susu untuk dipersembahkan kepada dewa-dewa bagi mendapatkan restu. Perayaan Thaipusam di Malaysia, biasanya disambut secara meriah bagi masyarakat yang beragama Hindu. Perayaan ini turut mendapat perhatian daripada masyarakat yang berbangsa lain. Oleh itu, tidak hairanlah  jika ketamadunan kaum India berterusan kerana perayaan ini merupakan satu perayaan yang unik dan sangat berbeza dengan kaum lain. Asas-asas ketamadunaan mereka ini telah menarik banyak perhatian dunia luar jadi tidak hairanlah akan ketenggelaman tamaduan mereka.

Berdasarkan perayaan-perayaan tersebut amat jelas menunjukkan bahawa budaya India mempunyai asas ketamadunan yang kuat untuk terus dipertahankan sehingga masa kini. Hal ini demikian kerana masyarakat India mempunyai ciri-ciri budaya yang mampu bertahan hingga akhir zaman kerana asas-asas ketamdunan mereka menjadi tiang utama di samping mengukuhkan lagi kepercayaan mereka. Selain itu, budaya kaum India memberikan kesan pengaruh yang amat kuat kepada msyarakatsehingga menjadi ikutan oleh budaya-budaya lain. Hal ini membolehkan budaya-budaya India terus kekal dalam ingatan seluruh masyarakat kerana telah menarik perhatian banyak pihak. Oleh itu, tidak hairanlah jika aspek budaya dalam perayaan menjadi asas tamadun bagi kaum India.

PERKAHWINAN

Masyarakat India merupakan etnik ketiga terbesar di Malaysia dan juga salah satu kaum yang telah menyumbang ke arah pembentukan sebuah masyarakat majmuk di negara kita. Seperti masyarakat lain, masyarakat India juga kaya dengan ciri-ciri kebudayaan mereka dan masih mengekalkan kebudayaan tersebut sehingga kini. Masyarakat India amat mementingkan dan menitikberatkan adat istiadat dan kebudayaan kaum mereka. Hal ini demikian kerana, kebudayaan dan adat istiadat tersebut adalah merupakan jalinan kelangsungngan tamadun dan keaslian bangsa itu sendiri.

Salah satu budaya dan adat yang masih dipegang dan dipelihara oleh masyarakat India sehingga ke masa kini ialah budaya dalam adat perkahwinan masyarakat India. Sebagai contohnya dalam budaya perkahwinan. Masyarakat India amat memegang kuat kepada adat dan budaya mereka, salah satunya dalam budaya perkahwinan.

Perkahwinan masyarakat India mementingkan perkahwinan dan upacara ini biasanya bewarna-warni dan memakan masa selama beberapa hari. Masyarakat India memiliki banyak upacara yang berubah disebabkan masa tradisi dan perbezaan dalam banyak cara dari perkahwinan moden barat dan juga perbezaan kawasan, keluarga, dan kasta. Sebagai contoh budaya perkahwinan masyarakat India ialah pemberian ‘dowri’. ‘Dowri’ ialah pemberian emas/barang kemas ataupun sejumlah wang atau harta daripada pihak perempuan kepada pihak lelaki (Mark Haris,1990). Walaupun, harga emas yang terus meningkat tidak menghalang amalan pemberian ‘dowri’ (hantaran kahwin) bagi masyarakat India dan sebaliknya menjadikan keluarga lebih inovatif dalam memenuhi permintaan dowri. Pemberian ‘dowri’ ini adalah perkara yang wajib bagi  masyarakat India.

Walau bagaimanapun, masyarakat India pada zaman sekarang tidak lagi mementingkan sangat mengenai pemberian ‘dowri’ kepada pihak lelaki. Hal ini demikian kerana peredaran zaman yang telah berubah, yang menjadikan wanita dan lelaki mempunyai taraf pendidikan yang hampir sama, dan kedudukan kerjaya yang hampir setaraf yang membolehkan lelaki mempunyai harta sendiri dan tidak bergantung pada pemberian ‘dowri’ oleh pihak perempuan ketika hendak berkahwin.

Pemberian ‘dowri’ ini merupakan salah satu asas ketamadunan masyarakat India yang sehingga kini diingati oleh seluruh masyarakat majmuk di Malaysia. Hal ini demikian kerana pemberian ‘dowri’ ini adalah sebagai salah satu lambang maruah pihak perempuan ketika berlangsungnya majlis perkahwinan. Hal ini demikian kerana jika pihak perempuan tidak menyediakan pemberian ‘dowri’ yang diminta oleh pihak lelaki, kemungkinan maruah keluarga pihak perempuan akan mendapat malu kerana tidak mampu mengahwinkan anak perempuan mereka. Oleh hal yang demikian, pemberian ‘dowri’ ini menjadi salah satu asas ketamadunan masyarakat India sehingga ke sekarang.

Selain itu, terdapat beberapa lagi budaya dalam perkahwinan masyarakat India. Seterusnya ialah budaya bersanding yang diamalkan oleh masyarakat India. Budaya bersanding yang diamalkan oleh masyarakat India. Pada hari perkahwinan, pengantin lelaki akan mengalungkan ‘thaali’ yang diperbuat daripada benang yang disapu dengan kunyit dan hujungnya diikat dengan seketul kunyit kepada pengantin perempuan hingga aras dada. Kedua mempelai memberi hormat kepada ibu bapa atau mertua dengan menukar dulang berisi buah-buahan dan menyapu debu suci pada dahi pengantin.

Antara adat yang dilakukan untuk menghormati dan mendapat restu termasuklah menyerah sebiji kelapa yang dilubangkan pada bahagian atasnya, menuang air susu ke dalamnya, memberi sirih, mencium tapak kaki ibu bapa (membasuh kaki ibu bapa), memberi hadiah dhoti (bapa mertua) serta sari (ibu mertua) dan wang. Biasanya pasangan pengantin akan bertukar-tukar kalungan bunga sebanyak tiga kali dan berkongsi minum air susu bercampur pisang di dalam sebiji gelas (Chitra Soundar,2007). Upacara ini menandakan pasangan ini secara rasmi telah menjadi suami isteri.

Selepas upacara ini, pengantin akan bersanding di atas pelamin/duduk di kuil sebagai tantapan saudara mara. Hal ini jelas menunjukan bahawa bukan sahaja masyarakat India yang menjadikan budaya bersanding ini tetapi masyarakat Melayu juga menjadikan budaya bersanding ini sebagai adat dalam masyarakat Melayu.

Oleh hal yang demikian, maka ini jelas budaya bersanding salah satu budaya yang unik dan hal ini menjadi salah satu tarikan untuk masyarakat dunia mengkaji mengenai keunikkan budaya bersanding ini sehingga menjadi ikutan oleh masyarakat Melayu. Budaya bersanding ini jelas boleh dijadikan salah satu asas-asas ketamadunan masyarakat India kerana budaya bersanding ini telah menjadi ikutan yang amat meluas.

Selain daripada budaya bersanding, keunikkan pakaian pengantin masyarakat India juga menjadi salah satu identiti dan asas-asas ketamadunan. Hal ini demikian kerana pakaian pengantin masyarakat India sangat unik dan melambangkan status keluarga pengantin itu sendiri.

Pengantin perempuan akan memakai kain sari yang indah dan lebih mewah daripada kebiasaan untuk membezakan pakaian harian dan pakaian perkahwinan. Pengantin perempuan juga akan dihias cantik dengan pelbagai hiasan seperti inai dan barang kemas yang banyak. Pakaian pengantin perempuan dan lelaki juga melambangkan status pihak keluarga mereka. Jika mereka daripada keluarga yang kaya, pengantin akan berhias dengan lebih mewah. Oleh hal yang demikian, maka jelaslah pakaian pengantin juga merupakan asas-asas ketamadunan masyarakat India kerana pakaian pengantin pada hari perkahwinan memainkan peranan penting dan budaya pakaian ini tidak akan luput ditelan zaman walaupun pada masa sekarang telah banyak budaya Barat meresap ke dalam kehidupan seharian kita.

Melalui budaya perkahwinan masyarakat India, jelaslah terdapat banyak budaya atau adat yang menjadi asas-asas ketamadunan yang menjadikan sesuatu tamadun itu terus dikenali dan diwarisi dari setiap generasi ke generasi yang akan datang.

TARIAN

Tamadun India merupakan tamadun yang kaya dengan pelbagai ciri unik dalam aspek kebudayaan telah mewujudkan warna warni dalam kepelbagaian budaya dan etnik di Malaysia. Antara kekuatan tamadun bagi kaum India dari aspek kebudayaan di Malaysia adalah dari seni tarian. Tarian yang kaya dengan pelbagai langkah yang menarik telah mewujudkan suasana yang berwarna warni di Malaysia.

Salah satu tarian yang masih di amalkan oleh kaum India pada hari ini ialah Tarian Bharata Natyam. Tarian ini merupakan salah satu gaya tarian klasik India. Tarian klasik Bharata Natyam merupakan salah satu tarian yang penuh dengan tradisi. Hal ini demikian kerana untuk menguasainya perlu mengambil masa bertahun-tahun. Para penari perlu mempelajari pelbagai gerakan tangan, kaki dan mata yang terdapat dalam aspek tarian tersebut. Tarian ini adalah merupakan tarian warisan lama yang perlu dihormati secara lengkap, penuh dengan kegemilangan. Tarian ini berasal daripada wilayah Tamil Naidu di bahagian Selatan India. Tuhan Nataraja ialah pencipta Bharat Natyam. Tuhan Nataraja mempunyai sebuah kuil di sebuah bandar yang bernama Chidambaram, di selatan India (Chitra Soundar, 2003).

Secara tradisionalnya, tarian ini di persembahkan secara solo oleh seorang penari wanita. Suatu persembahan yang lengkap dalam  tarian ini merangkumi enam  peringkat, iaitu dikenali sebagai Alarippu, Jatiswaram, Sabdam, Varnam, Padam dan Thillana. Peringkat-peringkat ini menggabungkan elemen Nritta atau tarian tulen dan Nritya (Idaikkadar N.M, 1979).

Alarippu merupakan persembahan daripada Tala dengan ucapan ringkas oleh penari, merupakan seruan kepada tuhan untuk memberkati persembahan. Jatiswaram pula merupakan tarian abstrak, gendang mengatur rentak. Di sini, penari menampilkan kemahiran pergerakan kaki yang rumit dan gerak-geri tubuh yang sopan. Sabdam merupakan tarian diiringi oleh puisi atau lagu yang bersifat kebaktian atau tema cinta kasih. Varnam pula ialah pusat bahagian persembahan, merupakan bahagian persembahan yang paling lama dan melibatkan pergerakan yang kompleks serta rumit. Padam pula ialah bahagian persembahan yang paling seksi yang memerlukan penari meluahkan beberapa aspek cinta, iaitu kecintaan kepada Maha Kuasa atau kasih ibu untuk anak, atau kasih dan cinta bagi kekasih. Akhir sekali, Thillana pula adalah bahagian terakhir adalah tarian tulen yang merupakan kemahiran luar biasa muzik dicerminkan dalam pergerakan kaki yang kompleks dan pergerakan penari yang menawan. Bharata Natyam dikatakan merupakan perwujudan muzik dalam bentuk visual, upacara, dan sesuatu tindakan ketaatan.

Selain itu, Tarian Kathak merupakan salah satu lagi tarian  klasik India. Perkataan Kathak berasal dari perkataan India Kathak yang bermaksud ‘seni bercerita’. Dari sifat asalnya yang merupakan ekspresi menghambakan diri kepada tuhan-tuhan Hindu, Kathak berkembang ke istana-istana pemerintah. Tarian yang klasikal dan memiliki langkah tari yang menarik perlu diiringi oleh alat muzik yang menghidupkan seni tarian yang dipersembahkan oleh penari. Dari sifat asalnya yang merupakan ekspresi menghambakan diri kepada dewa-dewi Hindu, kemudian, Kathak berkembang ke istana-istana pemerintah. Tarian Kathak adalah bersifat naratif dan dicirikan dengan gerakan kaki yang cepat dan berputar. Tarian ini diadakan selepas berdoa kepada Tuhan Ganesha Vandana. Tarian Kathak ini dipersembahkan oleh penari lelaki dan wanita.

Di samping itu, tarian klasik India yang lain ialah tarian Kuchipudi. Tarian ini satu bentuk tarian dari Andhra Pradesh. Adalah dipercayai bahawa tarian ini pernah dipentaskan hanya oleh lelaki dari kelas imam. Borang ini juga bertujuan untuk digunakan bagi drama tarian. Pada masa kini, terdapat lebih ramai wanita penari berbanding lelaki dan ia tidak lagi digunakan dalam konteks teater.

Akhir sekali, tarian Kathakali juga termasuk dalam kelompok tarian klasik India. Kathakali adalah tarian-drama Kerala. Ia kaya dengan pelbagai jenis pakaian tradisi mereka. Tarian ini juga dibantu oleh bunyi gendang dan diikuti oleh penari yang melaksanakan watak-watak dari epik Hindu. Gaya ini dikenali dengan hiasan kepala berat, topeng muka dan solekan.

Hal ini dapatlah dirumuskan bahawa seni tarian masyarakat India adalah terdiri daripada beberapa jenis dan turut mempunyai keunikan seninya tersendiri berlainan antara satu dengan yang lain. Matlamat sebenar tarian diwujudkan adalah sebagai bahan hiburan dari dahulu hinggalah ke hari ini. Tarian-tarian tamadun India dapat dilihat dipengaruhi oleh pelbagai unsur, termasuklah unsur ketuhanan mereka. Sebagai contoh, tarian Bharata Natyam masih diamalkan sehingga ke hari ini. Hal ini menunjukkan bahawa tarian tersebut merupakan satu kekuatan tamadun yang diwarisi secara turun-temurun bagi kaum India. Hal ini jelaslah bahawa aspek tarian merupakan antara kekuatan tamadun bagi kaum India bagi menunjukkan identiti kebudayaan mereka. Oleh itu, adalah diharapkan tarian masyarakat yang berlainan ini akan berkekalan hingga ke generasi akan datang.

 KESIMPULAN

Secara keseluruhannya dapat disimpulkan bahawa  sesebuah masyarakat itu dikatakan bertamadun apabila memenuhi segala ciri dan definisi yang diberikan ahli sejarawan berkaitan makna tamadun. Salah satu tamadun yang berjaya meluaskan pengaruhnya ke Tanah Melayu ialah Tamadun India. Kemasukan tamadun India di Malaysia sememangnya membawa satu dimensi baru dalam cara hidup dan budaya masyarakat di Malaysia. Hal ini telah menyebabkan berlaku percampuran budaya dalam kehidupan masyarakat seperti yang berlaku di Malaysia pada masa ini.

Tamadun India banyak memberikan kesan dan pengaruh kepada masyarakat di Malaysia. Sebuah kerajaan yang tertua di dunia yang kaya dengan pelbagai adat budaya dan keseniaan yang tidak dapat ditandingi mana- mana tamadun. Secara signifikannya, tamadun yang sudah lama bertapak di Malaysia sejak zaman kolonial British telah mempengaruhi corak kehidupan masyarakat tempatan walaupun ia wujud beberapa abad lalu. Hal ini demikian kerana wujud unsur ketamadunan India sememangnya sinonim dengan budaya Asia yang penuh keunikan dan nilai estetika yang tinggi.

Pengaruh tamadun India dalam nilai hidup masyarakat menjadi sebati dalam kehidupan seharian. Kepelbagaian agama dan budaya dalam kalangan masyarakat Malaysia telah berjaya mewujudkan sebuah nasional yang harmoni dan berdaya saing berbanding dengan negara yang lain. Secara konklusinya, aspek tarian, pakaian, perkahwinan dan perayaan telah menunjukkan asas-asas kekuatan tamadun bagi kaum India di Malaysia. Aspek-aspek tersebut berperanan sebagai identiti budaya bagi sesebuah kaum, terutamanya kaum India.

BIBLIOGRAFI

Chitra Soundar, 2003. Gateway to Indian Culture. Singapura: Asiapac Books Pte Ltd

Idaikkadar N.M, 1979. Latar Belakang Kebudayaan Hindu. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan     Pustaka

Idaikkar N.M, 1963. Latar Belakang Kebudayaan Pendudok-Pendudok di-Tanah Melayu. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka

Mark Harris, 1990. Sejarah dan Kebudayaan Malaysia. Kuala Lumpur: The Pepin Press

M. Rajantheran & S. Manimaran, 1994. Perayaan Orang India. Kuala Lumpur: Penerbit Fajar bakti Sdn. Bhd

Wan Abdul Kadir Yusoff & Zainal Abidin Borhan (pnyt.), 1985. Ideologi dan Kebudayaan Kebangsaan. Kuala Lumpur: Jabatan Pengajian Melayu Universiti Malaya

Sumber internet

http://ww1.utusan.com.my/utusan/Feminin/20121011/fe_01/Amalan-dowri-masih-teguh#ixzz3q4ckQgN1 
Utusan Melayu (M) Bhd. Dicapai pada 17 Oktober 2015.